dinsdag, mei 30, 2006

Mother Nature's son

maandag, mei 29, 2006

Omrijden maar

Herman wil een stage bij de verkeersdienst.
'Eh, stuurt u maar iets op, waaruit blijkt dat u geschikt bent.'
'Okee.'

'(...) En de laatste file: voor de afslag naar Madurodam staat een file van 1 meter 30.'

zondag, mei 28, 2006

Als een kind (+ update)

Ik wil zien of er geen planten zijn omgewaaid, zonder de terrasdeur open te doen. Mijn hoofd krijgt van mijn ogen de opdracht iets naar voren gaan, want zo zien ze niets.

Donk!

Als een kind stoot ik mijn hoofd tegen de muur naast de deur. Ik hoor mijn tanden op elkaar klapperen. Tsssss. Die muur staat er al een tijdje...

update, maandag 13.38 uur:
Het zal u boeien, maar vandaag werd ik zelfs áángevallen door diezelfde deur. Ik kwam omhoog en tegelijk waaide de (behoorlijk zware) deur open. Donk! Alleen dan harder. Ik meende toch even een seconde van de wereld te zijn.

Tssss. Da's twee keer.

zaterdag, mei 27, 2006

Hammer of the Gods

Het park roept maar het gras is nat. De Euromast groeit ondertussen gewoon door. En zondag is het Dunya-festival. Dan is het park omgetoverd in een multicultimeeting, waar de hele wereld elkaar tegen komt.

Maar het zal wel weer regenen. Dat doet het altijd wanneer Dunya haar tenten opslaat. Het festival is zelfs om die reden verplaatst, en sinds het op de nieuwe datum is, regent het steeds dán.

Wat dat aangaat weten de goden ook niet wat ze willen.

donderdag, mei 25, 2006

All the best freaks are here

De behoorlijke boot schommelt in de lentewind, regen slaat in grote hoeveelheden neer op de ruiten en wij 'ruzieën' als groot geworden kinderen. We zijn dol op elkaar.

'Ik wil niet veel zeggen, maar je gaat steeds meer op je vader lijken.'

Tegelijk overhandigt ze me een tupperwarebakje met de klaargemaakte macaroni van vandaag voor morgen.

'Thanks. Dit bakje doet me heel sterk denken aan...'
'Yep.'
'Aha! En jij begint steeds meer op je moeder te lijken!'

woensdag, mei 24, 2006

'Driekleurig verkeerslicht'

Vruuger was post leuk. Papieren post. Maar tegenwoordig mag mijn brievenbus dichtgelast.

Net ook: ik kijk, zie een enveloppe, voel nog even dat oude gevoel, draai hem om, Centraal Justitieel Incasso Bureau.

Tof. Waar heb ik nou weer te hard gereden? Ah, een rood stoplicht. Kostah?

Stil.

Honderddertig euro? Op acht mei? Reed ik toen door het rode stoplicht? Nou, dat weet ik dus niet meer. Dus ik betaal honderddertig euro, driehonderd piek, voor iets waar ik niet eens van heb genoten? Lekker is dat. Was het niet nog oranje?

En ga maar eens in beroep. Eerst betalen. Brief schrijven. Wachten, een maand of wat, om vervolgens toch geen gelijk te krijgen.

'Het was al een hele halve nanoseconde rood, meneer'

Het komt er nog eens van dat ze standaard een deel van je salaris inhouden voor bekeuringen, waarna je een brief moet schrijven om je geld terug te krijgen, als je niéts hebt fout gedaan.

* poetst laarzen *

Kick in the door

Ze staat op. Het is tijd. Ze loopt door de gang om haar schoenen aan te trekken. Ik loop achter haar aan om haar uit te zoenen. Het was leuk.

Ik klik het licht in de gang uit en droom lopend terug naar de muziek.

Ding dong!

'Ben ik nou mijn Ipod vergeten, of hoe zit dat?'

Het is zo. We lachen om elkaar, like soft mad children.

dinsdag, mei 23, 2006

Taalvaardig

Een constructieve bespreking over de layout van een in aanbouw zijnde website, resulteerde in de onnavolgbare woorden:

De witters let.

'(...) de letters wit', moet dat zijn.

Maar dat drong pas door toen het al was uitgesproken.

En uiteindelijk bleek zwart toch beter.

maandag, mei 22, 2006

Op naar de top

So, die wind man! Ik dacht vanmorgen, het is nu wel over. Dus alle plantjes mochten weer fijn buitenspelen en regenwater drinken. Maar ik vrees dat als ik zo thuis kom, ik opnieuw in mijn ziekenhuisuniform veel groene vriendjes kan reanimeren.

Het is vooral zielig voor 'dat ene' plantje. Die is nog zo klein en onervaren. En om dan gelijk zo'n storm voor je donder te krijgen... Maar goed, als hij (zij dus) zich er nou goed tegen wapent en sterker uit de strijd komt, is er later meer plezier aan te beleven.

zaterdag, mei 20, 2006

White Rabbit

Vraag me niet hoe je van Friet en cocktails komt tot een konijnenweblog, maar het is zo.

Het in het logje hieronder genoemde gezelschap bleek behalve humor en andere leuke zaken, ook konijnen als gemeenschappelijke factor te hebben. De suggestie was na nóg een cocktail al snel geopperd en door snelle actie van Adriana, bewegende en Lennard is er nu een heus konijnenlog.

Voor uw maximale plezier Neemst u gerust een kijkje.

donderdag, mei 18, 2006

Van friet en cocktails

Friet en Meet: Lennard, bewegende, Adriana en Neems.

Laat ik beginnen met de ster van Lennard. Die was in het echt boven verwachting. Zonder problemen liet Lennard het toe dat er te pas en te onpas aan werd gefrunninkt. Vooral door Adriana.

Maar het officiële verslag vindt u natuurlijk op het Frietlog.

Minder was dat, nadat Lennard en ik vrolijk aan mochten schuiven bij bewegende en Adriana, hij wél een cadeautje van ze kreeg en ik niet.

(De ster van Lennard, mét cadeau én cocktail)

Maar ik moet snel even gaan lezen wat de anderen allemaal voor moois hebben geschreven, want ik val net binnen.

Doing!

Er is hard gelachen, kan ik u zeggen.

woensdag, mei 17, 2006

Frietin' around

Vanavond dan eindelijk de Meet en Friet met Lennard.

Toen ik nog een groentje was in weblogland, klikte ik van de ene naar de andere, maar bleef hangen op het Frietwebstreepjelog. Ik kwam niet meer bij. Op MTV ging het nergens anders meer over dan Meet en Greets. Deze variant was wel heel leuk bedacht.

En nu ga ik zelf Meet en Frieten. Met de big boss himself. Zo snel kan het gaan dus.

Een verslag volgt snel.

maandag, mei 15, 2006

Running to stand still

Een beetje Marco Bakker-verhaal:

Er komt een auto van rechts, maar (haha) ik rijd op een voorrangsweg. Tóch schiet de auto voor mijn neus, ik laat de pedalen los. Om er niet op te knallen, trap ik op de rem.

Dacht ik.

Want alsof ik in een raket zat, werd ik in mijn stoel geperst. Ergens in mijn hoofd is kennelijk een zijwaartse rechtervoetbeweging overgeslagen.

Ahem.

Alles ging goed, want er zit ook nog een stuur op die bak, maar toch. Die drank van het weekend zal nu toch wel zijn uitgewerkt?

Ongeveer precies

Potverdrie. Ik ben geen boekhouder en toch zit ik op een rekenmachine te timmeren als een volleerd accountant. Nou ja, volleerd... als dát zo was, duurde het niet zo lang.

En alles moet precies kloppen natuurlijk, wat helemaal tegen mijn wezen ingaat. Want 995,14 is normaal 1000. Maar als ik dat nu doe, komt er gezeik van. Die waarschuwing kreeg ik al mee.

Zo heb ik eens een konijnenhok getimmerd. Op het oog zag het er prima uit: alles sloot, liep niet klem en was waterdicht. Helemaal naar mijn zin. Maar als u er een meetlat bij had gehouden...

zondag, mei 14, 2006

Moederdag?

Met een moeder in het noorden (vakantietje) en een zus in Parijs (werk), blijft er weinig over om vandaag moederdag te vieren.

Tot mijn grote genoegen.

Kan ik mijn terras een fijne beurt geven.

zaterdag, mei 13, 2006

Ik ben eruit

Nou lieve mensen, het enorme probleem uit het vorige logje, van die gaatjes in een plantpot, is opgelost hoor: gaatjes aan de zijkant. Briljant, niet? Onderop weliswaar, maar toch niet helemaal. Die oplossing scheelde een hele zandbak van aarde en gedonder, en nu kan het overtollige water weg. Ik had ingenieur moeten worden. Een metaalboortje in de machine, boren en klaar is Neems. Mijn plantje kan naar hartelust groeien.

Ik zal haar bemoedigend toespreken, want ze is nog klein.

woensdag, mei 10, 2006

Waar het leven over gaat

Rolgordijntjes gaan kopen en er toch niet mee thuis komen. Hoe doe ik dat? Simpel, dat doe ik niét. Dat doet de massa. Die heeft blijkbaar óf ramen van 90 centimeter óf van 120. Een tussenweg is er niet. Niet in de vier zaken waar ik ben geweest in ieder geval. Anders hadden ze al gehangen.

En hier nog een tip om jezelf veel onnodig werk te bezorgen:

Koop een plantenpot voor binnen om hem toch buiten te gebruiken, en vergeet er dan, nadat je er een liter of twintig aarde in hebt gestort, zonder uitbundig morsen, gaatjes voor het water in te boren. U creeërt zo heel handig een gratis en ingewikkeld probleem, want die aarde past nooit meer in het gaatje waar het uitkwam. Dus dat wordt morsen. Zeg maar een zooitje. Van hoog niveau.

Nou, ik ben net zo benieuwd als u, hoe ik dit ga oplossen.

maandag, mei 08, 2006

One, two, friet for five at six

Jawel, bijna is het zover: een Meet en Friet in Rotterdam met de bekende Frietoloog Lennard. De tent in het logje hieronder staat op mijn lijst om hem te laten proeven. En misschien nog wel het meest de sfeer. Er is altijd wat te doen, hoe laat je ook komt.

Toen ik er om de hoek woonde en uit de stad naar huis fietste, was de regel: als dié snacktent dicht is, moét het wel laat zijn. Want klokkijken konden we dan vaak niet meer. Dat gedoe met die wijzers.

Soms bestond mijn diner voor een deel uit wat daar te koop is. Vriendin M. en ik kookte onze maal en liepen samen hand in hand, op weg naar de friet en smikkelden en smulden er later lustig op los. In combinatie met de nodige wijn overigens.

Een legendarisch tent. U gaat het verslag nog lezen.

Ook hier geldt: Rotterdamse Friettips om Lennard te laten proeven, zijn veel welkom.

zondag, mei 07, 2006

...Of is het iets anders?

'Mag ik u iets vragen?'

Ik sta op de Nieuwe Binnenweg, wacht tot mijn frietbestelling klaar is en kijk naar de overkant van de staat om te zien of vriendin H. alweer een fles wijn heeft gescoord in de avondwinkel.

'Natuurlijk'
'Is dit een gewoon hotel of is het iets anders?'

Ik lach en leg de Surinaamse mevrouw met een paar tassen teveel uit, dat ik in deze stad woon en daarom hier nooit op zoek ben naar hotels.

'Dus ik weet het niet.'

Ze wendt zich tot de frietverkoopmeneer en stelt letterlijk dezelfde vraag, alsof ze al uren op zoek is: '... of is het iets anders?'
De man blikt of bloost niet en kijkt haar aan.
'Iets anders.'

Ik lach weer, heb iets medelijden, want het hotel dat ik haar ga wijzen, is zeker tien minuten lopen. Maar dat is wel een hotel. En niks anders.

zaterdag, mei 06, 2006

Parkweer

Zulk mooi weer schreeuwt om het park. Bij de Euromast, that is.

Wijn mee, boek mee, fiets mee. Dat wordt een zomerse zondagmiddag, maar dan op zaterdag...

Als dat maar goed gaat.

woensdag, mei 03, 2006

Hallo, nee, ik sta in een museum...

En maar weer eens een veilig filmpje. Dit keer met onvervalste Belgische humor.

Als u tijd hebt, volgen de filmpjes zich vanzelf op.

The other side of morning

Aah, weekend!!!

Het is pas woensdag, ik weet het, maar de boodschappen zijn binnen, de zon staat morgen op het programma en een ligstoel plus boek wachten geduldig. Muziekje erbij improviseren en klaar is mijn superterras.

Ik lees een biografie over Jim Morisson, die ik van vriendin H. mocht lenen. Eigenlijk: moést lenen. 'Dit ga jij te gek vinden'. En als vriendin H. dat zegt, dan geloof ik dat. Ik ben er ook al in begonnen, maar steeds als ik drie zinnen heb gelezen, word ik wakker als het boek op mijn buik valt. Dat ligt overigens niet aan het boek, maar aan het tempo van de dingen.

Maar morgen is er geen tempo. Ja, ik moet al een maand mijn paspoort ophalen, wat er morgen opnieuw niet van gaat komen. Ik heb nóg twee maanden.

Morgen wordt echt een vrije dag. Met 's avonds gratis twee minuten stilte.

dinsdag, mei 02, 2006

Geen haast

Aan de tekentafel in mijn hoofd wordt hard gewerkt. Ik lijk wel een binnenhuisarchitect. Een nieuwe indeling is nodig om alles efficienter te maken. Mijn digitale muziekcollectie is nu onbereikbaar voor mijn analoge stereo. En omdat muziek belangrijk is, moet dat veranderen.

Kabels bijtrekken bijvoorbeeld, wat ik nog nooit heb gedaan. Of een tafel schuren, om computers op te stallen. Ik teken er al ruim een week aan, en echt opgeschoten ben ik nog niet. Maar het heeft ook geen haast.

Dat is wel lekker. Met een vrije vrijdag op komst, en sowieso, heeft niets meer haast. Ik ga nu dan ook een mooi boek lezen op het balkon. In de zon. Met een groot glas water.

Fijn, geen haast.