Viva Rio

Jezus, ik was bijna vergeten dat het carnaval wordt. Dit weekend al dus. Nou, daar zijn we dan lekker mee. Gaat u nog? Met uw masker?

Van de plaatsnamen die tijdens carnaval worden gehanteerd, eindigen er veel op gat: Zwammegat, Strijkersgat, Slikgat, Skon Orregat, Dollekesgat, Dringersgat, Ooi- en Ramsgat. Dus let op.

Maar Stampersgat, zoals het normaal heet, wordt dan opeens Meekrapdurp.

Juist.

Ik denk toch meer aan Rio de Janeiro.

Interne communicatie

In de computerwinkel: mijn naam wordt geroepen en de bestelling kan worden afgerekend. Tijdens het inpakken zeggen de verkopers tegen elkaar:

'Het gaat hard met die schijven.'

Ik zeg: 'Daar zijn het harde schijven voor.'

Curling, je moet het durven

Nee, Curling, dat is gaaf. Een Olympische sport met een grote schijf die over het ijs wordt geschoven. Een soort slowmotion sjoelen op de schaats. Met een bezem poetsen teamgenoten als opgevoerde bijen de baan voor de schijf schoon. Wonderlijk om te zien.

Maar hoe is dit ontstaan? Wie is er op het luminieuze idee gekomen om dit te gaan doen? Ik stel me voor dat dit in een kolonie is begonnen. Een pafferige blanke zit met zijn poten op tafel een sigaar te roken. En omdat hij steeds de werksters in hun kont knijpt, zoeken ze naar een plan om uit zijn buurt te blijven.

Eén werkster heeft, om tijd te rekken ontzettend de vloer geboend, een ander kookt spagetti. Opeens belt de pafferige baas om zijn eten. De werksters springen in de houding en één rent met de pan over de net geboende vloer. Ze struikelt over een bezem en de pan valt. Tot hun verbazing glijdt de pan langzaam in een rechte baan tot aan het einde van de lange gang waar de baas ongeduldig wacht. De gevallen werkster glijdt in dezelfde snelheid mee en gebaart dat de andere pannen ook zo kunnen worden aangevoerd. De werksters hebben grote lol en op een vrije avond vertellen ze het door...

Het verhaal verspreidde zich als de vogelgriep, en is nu drie weken lang live te zien op televisie. Helemaal te gek. Benieuwd hoe die medailles vallen.

Postzegelverzamelaars

Vandaag werkt mijn hoofd-e-mail niet. Misschien omdat het zondag is, maar ik dacht dat het internet nooit dicht was. Misschien mijn 'host' wel. Het woord host associeer ik met vriendelijk; kom binnen, iets drinken, kan ik helpen? Maar deze host me iets te vaak dicht, en te weinig vriendelijk.

Een mailtje over een woonadreswijziging werd beantwoord met:
Goedemiddag, Helaas is het niet mogelijk uw adres per email te wijzigen. Vriendelijk verzoeken wij u ons een schriftelijke adreswijziging te doen toekomen op onderstaand adres.

Oftewel, wij zijn dan wel een internetbedrijf, maar mailen kan niet. Ik mail bij wijze van spreken met mijn oma, maar de 'host' wil een brief. Met een postzegel. In een enveloppe, die je in een bus moet gooien.

Ik ga eens informeren hoe ze mijn opzegging willen ontvangen.

Let there be rock

Morgen is het 26 jaar geleden dat Bon Scott, de ijzeren strot van AC/DC, dood werd gevonden in Londen, in de auto van een maat, na een avondje drinken. Zeg maar zuipen. De band was in Engeland om de opvolger van Highway to Hell op te nemen. Van een aantal nummers was de muziek geschreven en Bon zou komen luisteren om er teksten voor op papier te zetten.

Zover kwam het niet. Bon was in de auto gaan zitten om zijn roes uit te slapen. Toen zijn maat bij de auto kwam, zag hij Bon slapen en besloot terug naar de kroeg te gaan om hem niet te storen. Hij was toen waarschijnlijk al dood. Overdosis alcohol.

De opvolger die er kwam met een andere zanger, kreeg de geniale titel Back in Black. Een meesterwerk als eerbetoon aan de man die de band naar een hoog niveau had weten te tillen: de absolute hardrocktop. Een eerbetoon zonder met een woord direct te verwijzen naar Bon Scott. De albumtitel en de torenklokken op Hell's Bells zeiden genoeg. En nog steeds is het onnodig de grootheid van deze man te benadrukken. Draait u Whole lotta Rosie bijvoorbeeld nog maar eens. Om te beginnen. Of zie de livemuziekfilm Let there be Rock. Dan wordt ook opeens de bandnaam duidelijk.

Wondere wereld der woorden

Gehoord: Is dat project al operatief? Wat natuurlijk 'operationeel' moet zijn.

Een rijtje:
Zoeken - Zocht
Vloeken - Vlocht?
Roepen - Riep
Snoepen - Sniep?
Bieden - Bood
Wieden - Wood?
Geven - Gaf
Leven - Laf?
Slaan - Sloeg
Gaan - Goeg?

Ik ga naar de kroeg.

Bloemetje

U kent ze wel, van die mailtjes dat er een virus aan ligt te komen en dat u post met bepaalde titels ABSOLUUT niet mag openen. Vaak in aftands Nederlands, waardoor je met de tekst alle kanten op kunt. Ook de schrijver van het bericht houdt zich liever onbekend. Goedwillende vrinden en bekenden sturen die dan naar je door, waarmee je maar gewaarschuwd bent.

Feit: gisteren zo'n mail op mijn virtuele deurmat.

Dillema: als dit klopt en ik niemand van mijn geliefden informeer, houd ik waardevolle informatie achter. En. Als dit onzin is, verontrust ik mensen die misschien toch al niet veel van van computers begrijpen. Zoals moderne politiek werkt dus, eigenlijk. En daarom dus toch maar doorgestuurd.

Gelukkig zijn er opletters, die al snel de waarde van het bericht terugmailen. In dit geval: onzin. Waarvoor mijn uitdrukkelijke dank!

Late les: nooit doorsturen die zooi. Stuur liever een bloemetje.

Gerechtigheid bestaat in leedvermaak

Twee paralelle rijbanen met een tram er tussen. Bord: verplichte rijrichting. Situatie: auto, uur of half vijf, stad, race naar huis, stoplicht groen, niet kijken, wel afslaan, tram... U vat hem, kedeng!!! Ik had niet graag op die bestuurdersstoel gezeten. Geen doden of gewonden, maar wel veel deuk. Meer deuk dan auto eigenlijk. De tram een kleine kras. Maar kosten bestuurder, want die mag niet keren daar.

'Letterlijk': Verplichte rijrichting. Je moet in de richting van de pijl te rijden, je mag hier alleen rechtdoor of rechtsaf.

Vingertje!

Door de taalbarriere

'Hunnie waren beter als ons, en meer wil ik er weinig over zeggen', om voetballer Frank de Boer tijdens een oud interview met de tv maar eens te citeren. Dat Nederlands een te moeilijke taal is, is wel duidelijk. Maar nu ook onze Vlaamse striphelden Suske en Wiske brabbeltaal gaan uitslaan, lijkt de strijd der taalpuristen verloren.

In hun nieuwe album De Kaduke Klonen, zegt Lambik na zichzelf gekloond te hebben: 'Ik ben toch wel iets intelligenter dan hem'. Dat moet natuurlijk 'dan hij' zijn. En zo moeilijk is het niet, want 'hij' is aanwijzend.

Hier in Rotterdam kunnen ze helemaal wat van. Beter gezegd, niks van. 'Ik kon hun niet', waarmee gezegd moet zijn: ' Ik kende hen niet'. Of: dat lag hij uit (legde). En 'als hun' (dan zij) is feitelijk helemaal ingeburgerd.

Gaat ik me eige op de bank liggen.

Opgeruimd staat netjes

Afdeling ongelooflijk: een oude vrouw uit Geldrop voert de kippen bij haar in de buurt en gooit later het plastic zakje weg in een afvalbak op straat. Uit een geblindeerd busje springt een milieudame die de oude vrouw vervolgens een bekeuring geeft van 75,- euro, want dat zakje mag niet in die afvalbak. Het moet in die van haarzelf, thuis. De PvdA/GroenLinks-wethouder vindt de bekeuring terecht. Regels zijn regels. Staat in de APV.

Euh...

In dezelfde Telegraaf staat het bericht dat vorig jaar wederom meer mensen zijn geëmigreerd: totaal 121.000. Om een of andere reden vermoed ik een causaal verband.

Ik ben op jou

Heee, het is bijna valentijnsdag. Ik zal vast een paar parkeerplaatsen reserveren om de postbezorgmeneer z'n vrachtwagen kwijt te laten kunnen. Want je weet per slot van rekening maar nooit.

Morgen nog even lint halen.

Was getekend,

'Heee, leuk, je bent weer terug!'
'Ja man, maare..., wat is er aan de hand? Is de pleuris uitgebroken, en de tering erbij? Ik zie brandende Deense vlaggen, consulaten die worden bestormd, opgehitste massa's, negatieve reisadviezen. Zelfs doden! Wat heb ik gemist?'
'Jij noemt het missen. Een cartoon.'
'Een cartóón?! Een spotprent? Gelul?'
'Dus.'

'Tsssss. Ik ben er helemaal stil van!'
'Ik hoor het.'
'Weet je wat? Van een inval gesproken. Ik sta nog op het vliegveld. Ik pak de volgende vlucht terug naar het mooie weer, de lange stranden, zwoele rust en hartstochtelijke vrede. Dit is me too much, weet je. Ik zie je!'

En veeg je muil af

Vriendin H. per sms vanaf een perron op Rotterdam CS, in haar verbazing over het opvoeden van een kind: "Waar gebeurd: hoorde net een moeder tegen zoontje (9 jaar) zeggen: 'Kijk uit, anders pleur je op het spoor, en veeg je muil af!'"

Quite shocking, qua vocabulaire, moeder tegen een kind.

Maar ik las: ' Kijk uit, anders pleur ik je op het spoor (...)!'

...Had net zo goed gekund.

Rare jongens, die mensen

In de zaal is het veel drukker dan verwacht, als de Rotterdamse filmfestivalfilm begint. Daardoor zitten wij gevieren zo goed als vooraan en moeten ons hoofd bewegen om de Engelse ondertiteling te lezen.

Als de matige film is afgelopen, weet ik niet wat me overkomt. Ik schommel nog na van het lezen, schrik op en kijk verbaasd opzij, terwijl de aftiteling loopt: het publiek applaudiseert! Alsof er een band staat, of een theaterstuk is afgelopen... Er wordt nog net niet met bier gegooid.

Ik kan gelukkig onderdrukken 'we want more' te schreeuwen.

Kiss my jazz

Er is rechts weer een nieuwe poll toegevoegd, waarop u naar hartelust kunt stemmen.

De uitslag van de vorige poll is hier te vinden, waaruit blijkt dat het merendeel van de stemmers van jazz houdt. Maar ook pop, rock en metal zijn favoriet. Rap, reggae en Hollandsch waardeert u het minst.

Zetten we dit keer een rockplaatje op, van een ieder welbekende band: Led Zeppelin. In casu: Jimmy Page.

Mistig

'Zie jij wat ik zie?'
'Ik denk het wel.'
'Wat bedoel ik dan?'
'Uitsneeuwende mist.'
'Pr... Eh...?'
'Je verstond me wel.'
'Wat is nou weer uitsneeuwende mist?'
'Weet ik veel. Dat gebruiken ze op 3FM in het weerbericht.'
'En dat moet ik snappen?'
'Kennelijk.'

'Ober? Mag ik een flerpsnas met ijs, een gnork en drie frapu zwetsels? Ik reken meteen af.'

Ideale spray

Onverwachte vertraging zit hem in ruitenkrabben. Het liefst zo tegen de grens van te laat zijn. Auto starten, verwarming op tien, achterruitverwarming aan en krabben maar met al dat ijs op je vingers. Terwijl ik bezig ben, realiseer ik me dat ik érgens van die handige spray heb, waardoor het ijs in een oogwenk verdwijnt als sneeuw voor de zon. Of sneller.

Zo'n spray koop je alvast in de zomer, da's handig, om het vervolgens in een grote doos in de berging te gooien. Want voor die paar dagen per jaar dat je het nodig hebt, wil je dat niet bij elke bocht onder je stoel hebben rollen.

Gevolg is dat als je in de vrieskou staat te krabben, bedenkt dat die handige spray érgens in een doos in de berging moet liggen en dat dit nou precies één van die paar dagen is, waarop je het wel nodig hebt. En tijd om alle dozen in de berging open te maken, is er niet, want de tijd stond al te dringen. Hmmmmm. Dat kan handiger.

Als ik het niet vergeet, zal ik vanmiddag eens gaan zoeken. Zul je zien dat dit de laatste dag van het jaar was, waarop 's nachts de autoruiten bevriezen.