Verkooptruuk

Aan mijn deur twee buurjongetjes van een jaar of vijf.
'Post!', zegt één olijk. De ander kijkt me breed lachend aan.
'Post? Voor mij? Van wie?'
Ik krijg een dubbelgevouwen A-viertje met Neems erop.
'Moet je maar lezen.'

Met mijn knie houd ik de deur tegen die anders hard dicht zou slaan door de tocht. Het begin van de zin is geschreven met een geel potlood, wat ik dus écht niet kan lezen. Geel op wit. Je moet ze ook alles leren!

'We komen morgen wel terug.'
'Beter.'

Floortje, en de rest is gewoon onleesbaar. In het rood staat nog: waar ga je heen door juzn en burfrar. Nou goed. Eh. Het zal dus blijkbaar wel.

Dingdong!

'Weet je nog wat ik jou gegeven heb?'
'Die brief toch?'
'Ja.'
Hij kijkt me onderzoekend aan. Zijn vriendje is er niet bij.
'Eh. Dus?'
'Krijg ik daar dan niks voor?'
Mijn blik dwaalt af naar de Euromast in het uitzicht om tijd te winnen en de kindergeest te doorgronden.
'Ah! Je wilt er iets voor?' Ik lach. De rekel. 'Maar dan moet je voortaan eigenlijk eerst vragen of ik het wel wil, he. '
Hij knikt, neemt de munten en is al weer weg. Doei!, roept hij nog.

World on fire

'Van die bouten met een gladde kop. Zo'n beetje rond. Je weet wel.'

We komen er niet op, maar toch naar de Gamma.

'Van die bouten met een gladde kop. Zo'n beetje rond.'
Ik tref het, ze zijn met z'n tweeën. Stonden net even bij elkaar. De één is geel/blond met een krullerige staart, de ander is iets langer en kijkt alsof hij het antwoord niet gaat weten.
'Keilbouten?'
'Nee man', en zo gokken we nog even verder.
Uiteindelijk krijg ik een padnummer maar ik ken de zaak.
'Waar is dat?'
'Daar achter. Bij de... eh... Ik loop wel even mee.'

En verdomd... daar liggen ze.
'Je begrijp toch wel dat ik het raar vind dat jullie állebei niet weten wat ik bedoel. Slotbouten heten die dingen. '
Hij lacht gemeend verontschuldigend.
'Ik werk hier ook pas een dag.'
'Dus dat hoef je niet te weten als je hier wordt aangenomen?'

Gevoelswaarde

Drie uur 's nachts en met mijn jas over mijn schouder, trek ik de deur open van de taxi terug naar huis. Een oudere man zit achter het stuur en ik kan niet helemaal gokken wat zijn nationaliteit is. Hij lijkt Nederlands, Rotterdams zelfs, maar het gebeurt niet vaak meer dat ik mijn straat noem en dat de chauffeur weet waar hij naartoe moet.

'Ik zit al 28 jaar op de taxi, dus voor mij is dat geen probleem. Die chauffeurs spraken zeker geen Nederlands?'
'Eh, nou ze spraken sowieso niet veel.'

Hij schudt zijn hoofd en kijkt erbij alsof hij dit drie decennia geleden al had voorspeld. En inderdaad, hij praat. Het blijkt een authentieke Rotterdammer. Hij is ook een heel stuk minder schuchter met zijn portomonnaie. Hij vertrouwt me op één of andere manier. Hij vertelt zelfs zijn veiligheidstruukjes.

'Zevenvijftig, alsjeblieft.'

Ik geef hem fooi, want het was een leuk ritje en mjjn geld voelde opeens een stuk meer waard.

Big boy L and G!

We kijken naar een band die eigenlijk bagger is. Maar buiten wordt gebeld naar Plan C en daar blijkt Hans Dulfer te spelen. He, Hans is oud maar nog niet versleten en ook zeker niet vergeten hoe je een tent aan het swingen krijgt.

In Plan C aangekomen blijkt een grote groep liefhebbers mee te deinen op de beats en ritmes die Dulfers kwartet voortbrengt. Het is te gek! Zeker in vergelijking met de band die we daarvoor zagen. De dames van de bediening zijn ook een stuk leuker.

Speelt Dulfer in uw stad, ladies and gentlemen, zoek hem op en check it out!

Plug it in

Batterijen vergeten voor twee nieuwe effectjes. Balen. En die 9 Volts blokken heb je ook niet gewoon liggen. Idee! Uit het stemapparaat. Situatie: drie nodige apparaten en één batterij. Een beetje prutsen, maar het gaat.

Met een pen verwijder ik het pedaal van het effect, waarna er een veer uitspringt en ik bij de batterij kan. Veer weer terug, lastig maar te doen, pedaal weer terug en spelen.

Hoe klinkt effect nummer twee? Zelfde handeling als hierboven. Mmm, klinkt leuk. Hoe ze samen klinken zal ik vanavond niet horen.

Iedereen weet, laat nooit uw pluggen in het effect zitten, want dan loopt uw dure batterij leeg. En watskebeurt...???

De enige batterij in da house...

Wat moet er op het kaartje?

Mijn tenen stonden vanmiddag krom door het luisteren naar Sander Lantinga van 3FM, die Mat Herben (wie?) belde uit naam van SBS6. Of Mat zin had mee te doen aan een nieuw Sterren op .....- achtig programma. Mat wilde wel en ging erin mee. Aan het eind van het gesprek ging Sander best vervelend te keer tegen Mat. Maar onder een valse afzender, want Sander is niet van SBS. En, most of all, live uitgezonden op de radio.

Niet gehoord?

Een ander voorbeeld, valentijnsdag, Radio 538. Oordeelt u zelf.