Bek

Als je op je bek gaat, dan val je. Op je bek gaan is dus vallen. Dit kabinet is gevallen. Op z'n bek gegaan dus.

Lui

Jeetje, dit blog is weer jarig! Nu met de 300ste post. Maar zo kunnen we wel aan de gang blijven, hoewel natuurlijk elke reden voor een feestje, een goede is.

Geniet u van het weer? Mijn fijne vierhoogachter balkon is een grote steengrill geworden, dus dat laat ik even voor wat het is om u te schrijven. Ondertussen ruim ik op en stel ik uit. Want eigenlijk zou ik me in de supermarkt moeten bevinden. Maar ik doe het lekker niet. Veel te mooi weer. En morgen mag ik weer werken, dus neem ik het dan in één rit mee. Da's wel zo relaxed.

Lui? Ik noem het efficiënt.

Op een wolk

Druk pratend hebben wij de hoofden bij elkaar. Het is zacht weer en we letten geconcentreerd op elkaars woorden. Belangrijk voor volgende week. Mijn sigaret is bijna op en ik zet de peuk tussen mijn middelvinger en duim. In een streep schiet hij naar de andere kant van de straat, tenminste, als die jongen er niet tussen had gelopen.

Ik had niet eens gekeken, zo was ik aan het luisteren. De peuk knalt halverwege en in volle snelheid tegen het witte shirt van de jongen.

'Oh, sorry!', roep ik naar hem, mijn onachtzaamheid onderkennend en de groep latend voor wat ze is.

Maar hij kijkt niet. Hij hoort me zelfs niet. En hij heeft al helemaal niet gemerkt dat hij wel in de fik had kunnen staan. Of erger...

Benieuwd waar die jongen zo diep aan liep te denken.

Er is er één...

Heeee... ik ben het helemaal vergeten, maar dit blog is jarig!! Ongeveer precies een jaar geleden is het begonnen met 'de poema'. Die overigens nooit op de Veluwe is gevonden. Ja, het was een kat ofzoiets. Maar dus geen poema. En dat dacht ik al vanaf dag één, geen poema.

En nu zijn we aangekomen in voetballand. Wat alweer is afgelopen. Dus slingers ophangen lijkt me niet gepast.

Ik zag de spelers gisteren op Schiphol arriveren, waarbij een verslaggever aan Mark van Bommel vroeg hoe hij zich voelde. 'Slechte vraigh', klonk het uit de hoogst irritante en onsymphatieke krullenbol en hij liep door.

Tekenend.

Goed dat ik Figo voor de wedstrijd nog even heb gesmst.

Maar dat terzijde.

Alles ist vorbei

Staat die leeuw toch mooi in zijn hempie...

(maar kan wel lekker kwartetten met de mascotte van Portugal)

Deja vu, dreams come true

Zittend op de rand van mijn bed, zoek ik de naam van een vrouw die in mijn droom een lieve rol speelde. Het duurt even maar opeens ik weet het weer! Het is C., van toch dik twee jaar geleden... Vanwaar die droom?

Maar de orde van de dag is streng en de droom raakt kwijt tussen belastingpapieren, enveloppen en rekeningen.

Tegen een uur of vier gaat de telefoon. Het is C.!! Hoe is het mogelijk? Hoe het met me gaat. En dat ze blij is met haar dochtertje. En of ik mijn opleiding al af heb. En een vraag waar ik haar niet mee kan helpen.

Ik was te verbaasd om te vertellen van de droom. Maar ze zou binnenkort mailen. Dan zeg ik het haar. En vaak geloof ik deze dingen niet, maar dit fascineert me.

Not a clou

We staan op hun boot. We hebben gegeten en Hij kan zich niet meer beheersen, springt van boord en klimt in zijn nieuwste aanwinst, een zodiac. Wanneer hij er eenmaal in zit, kijkt ie trots omhoog naar ons. Terwijl hij start, zegt zij iets raars. Iets grappigs. Een verspreking, en we lachen keihard.

'Dat is iets voor mijn blog!'

Dat zei ik nog. Dat herinner ik me. Maar waar ik het heb opgeslagen... dat is een goeie.

Waar zit ik toch met mijn hoofd?

Een beetje een mop zonder clou, maar als ik het weet, ga ik het u vertellen.

Achtung!

Tijdens het WK wordt altijd eerst het volkslied gespeeld van het 'thuisspelende' land. Behalve als Deutschland speelt. Dan gaat Deutschland voor. Boven alles dus.

Mmmm...

Acht procent Re-stocking Feed?

'Nog een ogenblik geduld, alstublieft. Al onze medewerkers zijn in gesprek.'

En dat al 21 minuten lang. U denkt: gooi 'm erop man. Maar ik wil ze testen, in verband met toekomstaankopen.

Ik kocht vrijdag computergeheugen: 'Dit past, meneer. Geen probleem.'
Nou, niet dus. En daar bel ik nu over. Ik wil weten of ze het goede geheugen op voorraad hebben, want anders rijd ik er nog voor niks heen ook. En hebben ze het niet, kunnen ze het bestellen. Het geld is toch al uitgegeven.

Maar als je zó lang moet wachten voor je aan de beurt bent, dan zijn er nogal wat mensen die iets te klagen hebben. En de service is in het afgelopen jaar alleen maar slechter is geworden. Lang wachten in de winkel, de voorraad in de computer klopt niet met de werkelijkheid, foute adviezen...

Ah... verbinding.

'(...) Dan komt er wel 8% re-stocking feed bij. Re-stocking feed, zijn de kosten die het met zich mee brengt om het artikel te ruilen.'
'Maar ik heb toch niet om verkeerd geheugen gevraagd?'
'Oh ja, da's waar.'
'Kan ik het nu komen ruilen?'
'Ja hoor, eh, geen probleem.'

Op 32 minuten leg ik de telefoon neer...

Experts

Nou, hij zit erin! Die printplaat van de verwarming en warm watervoorziening. Niet zonder slag of stoot natuurlijk, want hé, dat zou te makkelijk zijn.

Half negen sharp staan de twee mannen weer voor de deur. Met een doos.
'We komen de print vervangen.'
'Best mannen, ga je gang. Kan ik zo naar mijn werk.'

Uit verveling ontbijt ik eens vóór negen, maak het konijnenhok schoon...

'Meneer? U gaat niet blij zijn met ons.'
'Weet je het zeker? Waarom dan?'
'Ze hebben de verkeerde doos meegegeven. Dus nu moeten we naar Schiebroek op en neer.'

Een uur later komen ze terug, maar nu met drié mannen.
'Hij komt even wat leren', zegt de oudste, wijzend naar de nieuwste.
'Een printplaat vervangen?'
'Eh, ja.'

Uiteindelijk draait alles weer. Wat die derde nou kwam leren, begrijp ik nog steeds niet. Ja, hoe je twee dagen doet over een printplaat eruit schroeven, die je dan niet bij je hebt en hoe je de tweede dag dan een verkeerde doos in je handen laat drukken.

Terwijl ik het door de telefoon al had uitgelegd ('het is waarschijnlijk de print').

Maar ik ben een leek, zij de experts. Gelukkig maar.

Toekomstvoorspelling

Voor de zoveelste keer:

'De verwarming is uitgevallen, en dus ook het warme water.'
Hij weet precies waar de ketel staat en begint te schroeven.
'Heee... Als ik de stekker in dit stopcontact doe, werkt het wel. Da's vreemd.'
'Zal ik zeggen wat er moet gebeuren, zonder me ermee te willen bemoeien?'
Hij kijkt me aan.
'De printplaat moet worden vervangen.'
Hij probeert nog iets, schroeft nog wat en geeft me gelijk.
'Ik weet het, omdat het elke keer zo is.'
'Maar die print heb ik niet bij me.'

Hij belt zijn zaak.

'Morgenochtend, acht uur, kom ik terug om de print erin te zetten.'

Ik weet nu al dat over een tijdje de nog te plaatsen print, er weer uit ligt. Maar leg dat maar eens uit, zonder betweterig over te komen.

Snurk

Het is best mooi als de zon opkomt boven de stad.

Maar ook best laat.

Number One DJ

Wow! Tiësto in Rotterdam was wel heel gaaf! Honderdvijftigduizend mensen hebben het volgens de kranten meegemaakt. Het was druk maar gezellig. En wat zag de stad er mooi uit met al dat licht- en vuurspektakel!

De sfeer was goed, en met de heerlijke temperatuur deed het soms denken aan een Spaanse costaboulevard.

Meneer Opstelten, dit mag best vaker!!

Hete aardappeleters

Even bijstelllen: ik dacht dat actieve PvdA'ers mensen waren van de gestampte pot. Makkelijk toegankelijk en sprekend in uw taal. Maar dat beeld moet ik herzien.

'U spreekt met (te snel) van de Partij van de Arbeid. Ik heb hier een brief van blablabla en wil even doorgeven dat (en dan een heel snel verhaal waar ik geen reet van snap, en misschien wel door de onverwachte, superhete aardappel). '
'Maar Bla is er niet. Misschien kunt u beter later terugbellen. Of zal ik u terug laten bellen?'
'Nou, geeft u het maar gewoon door. '
'O... ok. Wat is uw naam?'
'(Weer onverstaanbaar snel), dat is (fictief, ook snel) Bernhard Otto Otto Marinus Simon Theodoor Anton Marinus.'
'Ehh? Berhard... en dan?'
Met ingehouden irritatie wordt de spelling herhaald.

Tsss. Ik weet niet welk volk hier vertegenwoordigd wordt, maar dit leek niet op Arbeiders.

Met haar gepimpte telefoon

Aan de bar:

'Mannen in tv-series zijn áltijd knap.'
'De dames anders ook!'
'Weet je op wie ik jou vind lijken?
'Nou?'
'Op Horatio uit CSI-Miami'
'O? Nooit gezien. Maar ik zie het als een compliment, door wat je net zei.'

Ze lacht en kijkt me aan. Onze blikken wenden naar iemand die binnenkomt.

Nu weet ik het dus nog niet.

Schrijven

Lieve mensen,

Ik moet iets schrijven, ik weet het. Maar ik speel vanavond met de band, tot laat.

Snel, ok?

For it is a human number...

Zes juni 2006 is het precies 666 jaar geleden dat graaf Willem IV stadrechten verleende aan Rotterdam. En dat moet gevierd in mijn geliefde stad.

Let u vooral eens op wat uw muis met de kaart doet (eerst op de kaart klikken). Het laat de verandering van de stad zien, die de afgelopen 666 jaar hebben plaats gevonden.

Ik ga u helpen. Boven in de punt is Hofplein (met die fontein). Linksonder ziet u de oprit naar de Erasmusbrug. Rechtsonder is de Oude Haven (Plan C, Kubuswoningen enzo).

'Waar ben jij?'

We koppelen een aanhanger aan de auto, terwijl ondertussen zijn telefoon gaat. Een kort gesprek van niks, over niks, zonde van het geld, 'ik zie je zo wel'. Maar hoe onbenullig ook, het heeft grote gevolgen.

We praten wat verder, ik geef hem een hand en ga iets anders doen.

Twintig minuten later, telefoon. Hij. Of ik wil kijken of zijn portomonnaie ergens op straat ligt. Hoezo? 'Omdat ik tijdens het bellen alles op mijn dak heb gelegd en zó ben weggereden.' Hij is onderweg.

Bij zijn eerste bocht vind ik wat papieren, maar geen portomonnaie. Rustig wacht ik op zijn komst. Vol verwachting en met een grote, vragende glimlach kijkt hij me aan. 'Niks jongen. Helemaal niks. Ja, wat papieren.' En ik duw ze in zijn handen.

We kijken naar zijn dak, waarop een hoge goot zit, die zijn zwaardere portomonnaie (munten) een heel stuk heeft kunnen houden. Zijn hoop vervliegt. Rijbewijs, pasjes, cashgeld... pleite.

'Ik ga snel dezelfde route volgen. Misschien vind ik het nog...', maar hij gelooft het zelf niet. Net als ik, want in die twintig minuten kun je een behoorlijk eind afleggen, en vindt die speld in de hooiberg maar. Als het al niet gejat is.

Conclusie: er wordt veel teveel geluld over niks!

(Waarvan dit natuurlijk een mooi voorbeeld is.)