Gevoelswaarde

Drie uur 's nachts en met mijn jas over mijn schouder, trek ik de deur open van de taxi terug naar huis. Een oudere man zit achter het stuur en ik kan niet helemaal gokken wat zijn nationaliteit is. Hij lijkt Nederlands, Rotterdams zelfs, maar het gebeurt niet vaak meer dat ik mijn straat noem en dat de chauffeur weet waar hij naartoe moet.

'Ik zit al 28 jaar op de taxi, dus voor mij is dat geen probleem. Die chauffeurs spraken zeker geen Nederlands?'
'Eh, nou ze spraken sowieso niet veel.'

Hij schudt zijn hoofd en kijkt erbij alsof hij dit drie decennia geleden al had voorspeld. En inderdaad, hij praat. Het blijkt een authentieke Rotterdammer. Hij is ook een heel stuk minder schuchter met zijn portomonnaie. Hij vertrouwt me op één of andere manier. Hij vertelt zelfs zijn veiligheidstruukjes.

'Zevenvijftig, alsjeblieft.'

Ik geef hem fooi, want het was een leuk ritje en mjjn geld voelde opeens een stuk meer waard.