In de ankers

Hoe vijftig rijden opeens leuk kan worden:

Klik

Lekker hoor...

...als je een plakje gatenkaas van één van de overdreven hoeveelheid gierige 'plasticjes' afscheurt, en een kluwen haar staart je aan vanaf je aanstaande lunch. Alsof je in een doucheputje kijkt.

Nee... het zit wel goed met onze nationale blauw/witte kruidenier.

Traveller through time and space

Stapeltjes platen liggen om mij heen verzameld, want er is even de mogelijkheid ze te draaien. Brood, oude Stones, Led Zeppelin... Heerlijk om weer hoezen vast te hebben, tikken te horen, een naald te horen krassen.

Cd's hebben me altijd een beetje tegen gestaan. Digitale muziek, natuurlijk, maar zo'n hardplastic hoesje op handformaat, nee. Nooit het gevoel gehad daarmee kunst in handen te hebben. Het idee van de Nachtwacht op het display van je mobiele telefoon.

Niet dat ik er nostalgisch van wordt, want de Arctic Monkeys knallen al weer uit de speakers.

Lachen met de belastingdienst!

"U bent niet verplicht een administratie bij te houden van uw opbrengsten en kosten uit overige werkzaamheden. Als de Belastingdienst u om inlichtingen en gegevens over deze werkzaamheden vraagt, bent u echter wel verplicht deze binnen een redelijke termijn en op een overzichtelijke wijze te verstrekken."

Hahahaha!!

Leuker kunnen ze het inderdaad niet maken.

Bassist gezocht

Mijn bandje zoekt een bassist, male or female. Maar ja, waar vind je er één die pop/rock speelt, in Rotterdam of omgeving woont én tijd heeft. En ook nog, net als wij, heel aardig is.

Misschien dat u, lieve lezer, iemand kent die aan deze beschrijving voldoet.

Beter tien in de lucht

Zo, ik heb de virtuele vogel die hier stond uit zijn lijden verlost. Ik heb geloof ik toch liever een huisdier dat minder herrie maakt. Een konijn ofzo. Want zolang je daar niet op gaat staan, maken ze geen geluid.

In de knop...

Het ziet er een beetje gek uit, vind u niet? Zulk mooi weer en dan toch kale bomen. Maar wie maalt daarom?

Laten we er van genieten!

Doet u nog iets leuks vandaag?

Geen beginnen aan

Ik zie hem staan in zijn trainingspak en kan hem niet meer ontwijken, dus zeggen we 'hoi'. Hij doet veel moeite het te laten lijken alsof hij me maar vaag herkent en binnen één zin zitten we op dood spoor. Dit wordt niks. Het gesprek is net begonnen en het gaat nu al nergens over.

En flink aantal jaar geleden had hij zakelijk iets van mij nodig, maar door zijn structuele onkunde, kreeg hij niet voor elkaar wat hij wilde. Ik herinner me zijn eindeloos en langdradig gezever, waarmee hij onder zijn eigen schuld wilde uit kruipen.

Opeens, bijna goed getimed, weet hij het weer. Hij haalt het voorval aan en begint opnieuw met ontkennen. Maar zijn ogen lichten op.

'Ja, ik was toen al bezig met filmen. Best goed. Ik was werkloos en via één of ander project hadden ze gevraagd dit en dat te maken.'

Er volgt meer kansloze zelfverheerlijking, met grote namen en pocherige zinnen. Maar ik heb er genoeg van en vraag:

'Wat doe je nu dan? Wat doe je met je films?'
'Nee.'
Hij kijkt strak voor zich uit.
'Nee? Wat is dat voor antwoord?'
'Ik heb geen werk.'
'Nóg niet?!'

Ik zeg het iets te hatelijk, waardoor het gesprek eindelijk stopt. Aardig tegen hem blijven heb ik vroeger al eens geprobeerd. Geen beginnen aan.

Verwerking

Bij de afvalboer:

'Ik heb wat grote lege dozen en vijftien monitors.'
'Bedrijf of particulier?'
'Bedrijf.'
'Dat kost minimaal 60 euro.'
'Om afval weg te gooien?'
'Regels m'neer. Maar als u naar het Kleinpolderplein rijdt, kunt u het gratis kwijt.'

Kleinpolderplein (twintig kilometer verderop):
'Ik heb wat grote lege dozen en vijftien monitors.'
'Bedrijf of particulier?'
'Bedrijf.'
'Die dozen kunt u niet hier kwijt en die monitors kosten, ik zal je matsen voor een halve kuub, 23 euro.'
'Maar het was gratis?'
'Wie zegt dat?'
'Uw collega bij jullie andere vestiging.'

Hij belt, belt nog eens, draalt rond.
'Ik ga uitzoeken wie gezegd heeft dat het gratis was.'
'Maar ik wil alleen deze troep kwijt.'
'Gooi maar in deze krat, maar de dozen moet u ergens anders brengen.'
'Waar?'
'Geen idee. Maar niet hier.'

Opeens begrijp ik het woord 'afvalverwerking'.

Ontbijtservice

De telefoon:

'Ik bel je toch niet wakker?'
'Nee hoor.'
'Da's mooi, want aan je deur hangt een tas met broodjes.'

Ik loop naar de gang en zie ze hangen.

'Wow!'
'Je moet ze alleen effe afbakken.'
'Geen punt, te gek!'
'Eetse!'

Kijk, het goede woord kan ik er niet voor vinden, maar het is precies het tegenovergestelde van een burenruzie.

Dag droom

Verzeild in gedachten nader ik kalm rijdend de Maastunnel. Een korte rij auto's wacht voor het licht en ik sluit achter aan. Een fel zonnetje vanaf de zijkant schijnt de auto in, wat de dromerij alleen maar bevorderd.

Plotseling klinkt een megafoon. De vervormde stem spreekt maar het komt niet binnen en de droom kabbelt door. Dan spreekt de stem opnieuw. Het is echt. Ik droom niet meer, hier wordt iets gezegd!

Ik spits mijn oren, maar precies dan zwijgt de stem. Mijn ogen speuren de omgeving af, op zoek naar de bron van het geluid, terwijl mijn hoofd zich inspant te reconstructueren of ik achteraf nog iets kan maken van wat ik net hoorde. En ik zie ze: de hoornvormige speakers.

'U kunt nú keren!'

Dat was duidelijk. En dwingend. En echt. Maar wie moet keren? Ik? De hele rij? Iemand die ik niet zie? Het valt me op dat overal het verkeer stilstaat, als opeens vooraan een dikke vrachtwagen optrekt en met een ruime bocht over de hele breedte van de weg keert.

Aha. Het is hij! Hij is hoger dan wat van de borden mag...

Lijkt me lastig; een dyslectische vrachtwagenchauffeur.

Neems' weer

Iets verder naar beneden, rechtsonder om precies te zijn, heb ik gemeend een soort weerstation te moeten plaatsen. Naar hartelust kunnen u en ik nu de actuele weersgesteldheid bekijken. We blijven Nederlanders, nietwaar?