Let there be rock

Morgen is het 26 jaar geleden dat Bon Scott, de ijzeren strot van AC/DC, dood werd gevonden in Londen, in de auto van een maat, na een avondje drinken. Zeg maar zuipen. De band was in Engeland om de opvolger van Highway to Hell op te nemen. Van een aantal nummers was de muziek geschreven en Bon zou komen luisteren om er teksten voor op papier te zetten.

Zover kwam het niet. Bon was in de auto gaan zitten om zijn roes uit te slapen. Toen zijn maat bij de auto kwam, zag hij Bon slapen en besloot terug naar de kroeg te gaan om hem niet te storen. Hij was toen waarschijnlijk al dood. Overdosis alcohol.

De opvolger die er kwam met een andere zanger, kreeg de geniale titel Back in Black. Een meesterwerk als eerbetoon aan de man die de band naar een hoog niveau had weten te tillen: de absolute hardrocktop. Een eerbetoon zonder met een woord direct te verwijzen naar Bon Scott. De albumtitel en de torenklokken op Hell's Bells zeiden genoeg. En nog steeds is het onnodig de grootheid van deze man te benadrukken. Draait u Whole lotta Rosie bijvoorbeeld nog maar eens. Om te beginnen. Of zie de livemuziekfilm Let there be Rock. Dan wordt ook opeens de bandnaam duidelijk.