maandag, mei 22, 2006

Op naar de top

So, die wind man! Ik dacht vanmorgen, het is nu wel over. Dus alle plantjes mochten weer fijn buitenspelen en regenwater drinken. Maar ik vrees dat als ik zo thuis kom, ik opnieuw in mijn ziekenhuisuniform veel groene vriendjes kan reanimeren.

Het is vooral zielig voor 'dat ene' plantje. Die is nog zo klein en onervaren. En om dan gelijk zo'n storm voor je donder te krijgen... Maar goed, als hij (zij dus) zich er nou goed tegen wapent en sterker uit de strijd komt, is er later meer plezier aan te beleven.

3 Comments:

At maandag, mei 22, 2006 5:47:00 p.m., Anonymous Anoniem said...

U heeft maar één 'dat ene' plantje? Woehie! Het moet toch niet gekker worden.

 
At maandag, mei 22, 2006 7:55:00 p.m., Blogger neems said...

Ik was het in alle tumult vergeten. Maar gelukkig heb ik een lieve buuf die aan me dacht, en opeens voor de deur stond met 'die ene'.

Ik zou het zelf eigenlijk ook wel wat gekker willen zien.

 
At dinsdag, mei 23, 2006 3:37:00 p.m., Anonymous Anoniem said...

'En hij klust ook nog zwart bij in de Frietwereld.'
'Meid!?!'
'Jaha, dat hoorde ik van een overbuurvrouw, drie deuren links van die rare man met die blauwe auto. Die met dat schaap in zijn tuin en die gekke schoenen. Die soms wel eens dik na tienen thuis komt.'
'Nou, daar hooooorde ik pas toch iets geks over....'

 

Een reactie posten

<< Home