Het eiland van David Gilmour

Ik word net wakker met mijn hoofd op de toetsen, omdat de muziek is afgelopen: de nieuwe van David Gilmour - mijn grote Pink Floydheld -, met als titel On an island.

Ik weet dat zijn nieuwe vrouw zich bemoeit met zijn teksten (ze is journaliste), maar ik denk misschien wel zeker te weten dat Roger Waters een betere invloed had op ome Dave. Het ene slome liedje is nog niet afgelopen of het volgende begint. En zo staan er nog acht nummers op. Niet echt opwindend of zoiets. Het enige nummer dat op het randje door de keuring zou heenkomen, is Smile. Daar ontwaar ik in de verte zowaar een Pink Floyd-achtig geluid.

Voor het mooie had hij aan het einde van de cd het intro van Time moeten gebruiken. Dan had ik hard gelachen.

Opeens vind ik het niet meer zo erg dat toen ik kaartjes wilde kopen, zijn concert was uitverkocht. Maar misschien is het live wél boeiend. Dat kan. Hij blijft mijn held.