'Plaatsbewijs, alstublieft'
Het jongensachtige plan ontstaat als ik nog ver van de stempelautomaat ben, maar ze al wel zie: ik ga één strip te weinig doen. Geen uniform te zien, het is tegen tienen in de avond... nou, stoer als ik ben, die gok durf ik wel te nemen. Daarbij ben ik met drie ondergrondse haltes thuis.
'Station Dijkzigt', roept de opgenomen damesstem om. Alles flex.
'Station Coolhaven'. Hell. Een invasie. Druk gebarende metro-uniformen, maar ook petten met politiemannen eronder. En opengeklapte boekjes met pennen.
'Plaatsbewijs, alstublieft'
Nu komt ervaring om de hoek kijken. Ik graai in mijn zak en laat de kaart zien. Op z'n kop. Zij hebben het druk, dat zie je meteen, want met panische ogen scannen ze door de wagons. De controleermevrouw pakt de kaart en draait het om. De 17-jarige jongen in mij vertrekt geen spier, kijkt zelfs wat verwijtend en wil zijn kaart terug. Een noodzakelijk identiteitsbewijs ligt pas op het volgende station. Dus goedkoop wordt het sowieso niet.
Zij kijkt én ziet. Dat zie ik. Ze vind me leuk, dat voel ik in de seconde dat ze denkt.
'Dank u wel'
'Alstublieft', zeg ik alsof ik háár een dienst heb bewezen...
Geinag, zeventien zijn.
posted by neems @ vrijdag, december 09, 2005
3 comments
3 Comments:
Dat goede merk aan mijn sleutelhanger is eigenlijk een sublieme kerstcadeautip. Dat 'tie uiteindelijk ergens anders ingaat, wordt toch pas duidelijk als je buiten staat, dicht tegen elkaar aan, kleumend van de kerstkou, sterk verlangend naar warmte, wachtend op de laatste metro.
Jong geleerd, oud gedaan. Dit is geloof ik niet op u van toepassing. Ondergetekende meent zich een voorval te herinneren.....was het 1994 of 1995? Affin ergens in de metro van Parijs. Hier liep het minder goed met u af. Uw charmes konden u hier niet assisteren!
Met vriendelijke groet,
Haha. Deze ondergetekende meent zich hetzelfde te herinneren. Toch wel. Maar herinnert zich ook dat de corpulente controleuze in kwestie niet in aanmerking kwam voor charmes. Feitelijk was ik op dat moment blij dat ik niet in een interneringskamp werd geplaatst, waar de controleuze in kwestie een soort bijbaan had, met bijbehorende martelkamer en -tuig.
En, u hebt gelijk Heer Zeont, jong geleerd in dit geval is zeker niet oud gedaan. Het blijkt een ontembare drang te zijn.
Maar goed, de grootste verrassing moest toen nog komen. Thuis. Tenminste, voor de voordeur.
Een reactie posten
<< Home