Mail het maar
Vriendin H. is op een werkborrel. Een testosteron-geactiveerde collega spoed zich haar richting op en begint te vertellen. En te vertellen. Ze kijkt hem eens meewarrig aan en merkt dat de uiteenzetting over zijn dit-en-datproject nog wel wat gaat duren. Daar gaat ze dus niet op wachten. Dahag! Subtiel zegt ze: 'Kun je de rest even op mail zetten? Dan zie ik het morgen wel.'
posted by neems @ maandag, november 28, 2005
4 comments
4 Comments:
Heerlijk. Ik geloof er heilig in dat de meeste burn-outs ontstaan bij de mensen die vriendelijk glimlachend blijven staan aanhoren, en ondertussen grote ergernis aan het kweken zijn.
Ik was gisteren op de vestiging Rotterdam. Zitten mensen over een afstand van 8 meter iets aan elkaar te vertellen. Terwijl ik daar tussenin probeer met iemand anders te praten.
Toen vroeg ik ook al of ze dat niet gewoon even naar elkaar konden mailen.
Machtig middel, mail.
*stuurt een opzeplekzetter met een relativerende smiley naar een klootzak (lees: 'klant')*
Ha, heerlijke directheid.
Mijn meest gehate zin richting de medewerkers is: "Vat het even samen tot 1 A4-tje"
Een reactie posten
<< Home