Vergeet je kat niet

De bel. Nou, zucht, laten we maar eens kijken dan. Een kerel, mijn leeftijd. Of ik kinderen heb. Ik zeg (hahaha) clichématig dat ik denk van niet. En of ik dan een computer heb. Bruggetje? Ik zeg dat hem dat geen reet aangaat. Ja maar hij heeft een aanbieding. Ik zeg dat ik die niet eens wil horen. Als ik iets wil kopen, ga ik wel naar de winkel. Winkels die naar mij komen, krijgen een kat uit eigen zak.

Of ik het niet vertrouw. Ik zeg stellig dat ik per definitie mensen wantrouw, die vragen of ik hén niet vertrouw. Zijn pokdalige hoofd blijft stil. Maar goed, ik zie dat u geen interesse heeft. Ik zeg dat hij nog heel voorzichtig is in zijn woordkeuze. Zijn kraag gaat op tegen de regen en hij maakt aanstalte om mijn buren lastig te vallen. Ik zeg (hahaha): vergeet je kat niet!