Whole Lotta Love

Als u goed kijkt, ziet u Robert Plant en zijn band. Die spot had u zelf al gevonden.

Ik durf toch van mening te zijn dat Plant niet helemaal waarmaakte wat je mag verwachten, gisteren in de HMHall. Zijn solowerk kwam prima uit de verf, maar met de Led Zeppelinkrakers als Going to California, Friends, Four Sticks, When the Levee Breaks hadden de heren gitaristen toch meer moeite.

Het kwam ook maar moeizaam op gang. Pas na de een korte break, u weet wel, dat gegil om de toegift enzo, brak het los. Het altijd goede Whole Lotta Love besloot de set. Van anderhalf uur. Waar rustig nog een half uur bij had gemogen.

Desalniettemin de moeite waard. Het was hard. Het geluid werd steeds beter. En, hé, de man blijft een legende, maar volgende keer wel meer waar voor mijn (g)held.

(gezien HMHall, 5 april 2006)