dinsdag, april 25, 2006

Welcome to the future

Volgens teletekst is haar vliegtuig zes minuten eerder vertrokken. Toen was Herman al bijna thuis. Het werd net licht. Het regende niet maar het regende toch. En de weilanden waren zo vroeg zo schitterend, met de laag mist die er op lag, en wat koeien en een molen die er bovenuit staken. Het leek niet echt. Maar dat was het wel.

Hij belde me drie keer. Ik wilde dat hij op me kon rekenen.

'En dan word je de eerste keer wakker, man... tsss. Da's maf. En stil. Of, toen ik thuis kwam dat er geen kat achter de deur lag, die dan al pratend blij was dat je thuis kwam. Even slikken. Maar ze heeft gebeld toen ze daar was. In de zuid-Europese zon. Safe and sound. En moe. Net als ik. Ik ga vandaag eens lang slapen. En dan morgen weer aan het werk.'

Ik houd hem in de gaten.

1 Comments:

At woensdag, april 26, 2006 6:02:00 p.m., Blogger neems said...

Het had veel slechter gekund. Daar is hij zich van bewust. Maar de pijn van de leegte, de stilte en het gemis blijft.

Hij is ook al wel aan het bijdraaien. \En het is ook de droom die aan diggelen ligt en de tijd die het kost om te wennen aan de nieuwe situatie.

Hij krabbelt weer op. Onkruid vergaat niet.

 

Een reactie posten

<< Home