Wat te vertellen

Ik stop het busje in een schijnbaar uitgestorven deel van Spangen. Er moet een bank uit en wat losse verhuisdingen. Het is al duidelijk dat de poten er moeten worden afgeschroefd, want,

dah pas nie.

Met de hand krijgen we ze eenvoudig los en de eerste bank is uit de laadbak.

'En als de pehlisie nou komt, of de brandweer...', zegt een kleine man, grijs, shaggie tussen de lippen, vanaf de stoeprand, met zijn hondje aan de lijn.
'Dan?'
'Die kenne der niet door zo'
'Maar verwacht u ze dan?'
'Je ken toch nooit weten.'
'Nee, dat is waar, je ken nooit weten. Maar zal ik de bus weghalen als iets zich voor doet?'

Hij vind het goed. Thuis weer wat te vertellen.